به نام خدا

چندی پیش روابط عمومی شهرداری خرمشهر با همکاری چند سازمان و نهاد دولتی همایشی بر گزار کرد به نام «همایش نقد و بررسی فرقه‌های ضاله وهابیت، زرتشت، یمانی» که به شوند قرارگرفتن دین ایرانی زرتشت در کنار گروه یا فرقه‌های دیگر اسلامی مانند وهابیت و یمانی، با بازخورد و واکنش بسیاری از کاربران فضای مجازی، نماینده زرتشتیان در مجلس شورای اسلامی، رسانه‌های گروهی و ... روبه‌رو گشت.

آقایانی که تفاوت یک دین را با فرقه یا شعبه‌ای از دین دیگر را نمی‌دانند؟!! پس آشکار است که این همایش از نگاه دانش و منطق، ارزش علمی و اسناد تاریخی چه اندازه با درستی و راستی هم‌سنگ است !!

ناخرسندی نگارنده این است که گاه و بی‌گاه در سریال تلویزیونی یا فیلم یا همایش کسانی به نام کارشناس، استاد، دکتر و ... به نقد و واکاوی ادیان یا شخصیت‌های با کینه‌توزی، یک‌سو نگرانه، افسانه‌سرایی و دشمنی می‌پردازند که همه‌ی نشست و همایش را به چالش وا می‌دارند.

به درازای تاریخ سودجویانی بوده و هستند که با آسمان ریسمان کردن و مغالطه و سفسطه کردن، کوشش می‌کردند تا هم هنر خود را نشان دهند وهم به نان و نوایی برسند؛ مانند میرزا بنویسان و مداحان درباری.

پرسش دیگری که این‌جا می‌خواستم طرح کنم این است دینی که بر پایه‌ی راستی، نیکی، عدم خشونت، خردورزی و آزادی بنیاد گذاشته شده را چگونه به نام ضاله یعنی گمراهان معرفی می‌کنید؟!

اگر در فیلم 300 ما ایرانیان را آن‌گونه نشان می‌دهند، می‌گوییم هالیوودی است و سیاست ایران‌ستیزانه دارد. ولی درد آن‌جا آغاز می‌شود که شخصیت بزر گ و دهشمندی چون مانکجی هاتریا لیمجی، زرتشتی اهل هند را در دربار ناصرالدین‌شاه به عنوان فالگیر و کلاهبردار نشان می‌دهند. یا در فیلم چهار چنگولی نشان فروهر را ریشخند می‌کنند یا در برنامه‌ی تلویزیونی شوک نمادهای ایرانی و زرتشتی را با شیطان‌پرستی یکی می‌کنند.

اکنون در شهر خرمشهرِ قهرمان که نماد هشت سال دفاع مقدس است همایشی این چنینی راه‌اندازی می‌کنند، با چه هدفی؟! در شهری که مردمش از داشتن آب آشامیدنی پاک، هوای تمیز، بوستان و معابر زیبا، رفاه نسبی، ناکام و کم‌بهره هستند و درصد بالایی از جوانان با بیکاری و روزمرگی سردر گریبانند. مردمی که درصد بالایی از آنهایا زیر نظر کمیته امداد امام خمینی یا سازمان بهزیستی هستند یا از راه دست‌فروشیِ جزیی و شغل‌های کاذب به زندگی خود ادامه می‌دهند. اگر مسوولان این شهر به جای این گونه همایش‌ها، همایش و نشست‌هایی برگزار می‌کردند با عنوان« چگونه خرمشهری خرم و آباد داشته باشیم؟» یا «برای رفع بیکاری، جذب سرمایه‌گذار و کاهش بزه‌کاری چه باید کرد؟» به نظرنگارنده این گونه برای شهروندان بسیار بهتر می‌بود.

اگر تنها بخواهم کتاب‌شناسی و دیدگاه باختریان و بیگانگان درباره‌ی اشوزرتشت و اندیشه‌های سترگ وی را نام ببرم خود یک کتاب قطور و یک پایان‌نامه استوار می‌شود. تنها به چند جمله بسنده می‌کنم؛ سامویل لنگ در کتاب زرتشتیان مدرن می‌نویسد: «آموزش‌های زرتشت به گونه‌ای با دانش و فن‌آوری امروزی برابراست که باید برای جهان متمدن کنونی یکی از بهترین‌ها باشد. در آموزش‌های زرتشت، آهنگ از آفرینش و برآیند از زندگانی این است تا هرکسی در آبادانی جهان و شادمانی جهانیان کوشیده، خود را از راه اندیشه، گفتار و کردار شایان در بالا رفتن به جهان روحانی و رسیدن به قله رسایی و نیک‌بختی جاودانی نماید.»

«زولستر» پژوهشگر آلمانی می‌گوید: «در دین زرتشت برای نخستین بار بهشت و دوزخ عنوان شده و دیگر ادیان از زرتشت آموختند.» به گفته‌ی روژه گارودی، اندیشمند بزرگ فرانسوی «زرتشت نخستین پیکره‌ساز سترگی انسانی است»

در این‌باره سخن و نوشته‌ها بسیار است، ولی ای کاش کسانی که این‌گونه همایش‌ها را برگزار می‌کنند یک‌سونگر نباشند و کوشش کنند چند چشمه‌دان یا منبع موثق را هم بیاورند.

عیب می جمله بگفتی، هنرش نیز بگو

نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند

حافظ

محمدعلی جمال‌زاده در خاطرات خود می‌نویسد: برای سخن‌رانی به دارالعلم گوتینگن آلمان رفته بودیم. روزی به همسر پروفسور هیلتس گفتم «شوهر شما هنوز جوان است چرا باید این همه علیل و ناتوان باشد؟» نگاهش را در نگاه من دوخت و گفت «تقصیر با زرتشت خودتان است!»

و مقصودش این بود که شوهرش از بس درباره‌ی زرتشت چیز خوانده و نوشته بود، علیل و ناتوان گردیده است»

زمان وزندگی پورداوود 352

به هر روی، ما به درازای تاریخ به گفته شاهرخ مسکوب «ستمکاره‌ی بر خویشتن» بودیم.

ایوب گبانچی

نویسنده وروزنامه نگار

نوسنده => سینا